Η μεγάλη πατάτα είναι μια σειρά συνεντεύξεων με ανθρώπους από τον χώρο του παιδικού βιβλίου. Κεντρικό θέμα είναι οι πατάτες, σε όλες τις πιθανές μορφές τους.
Σύλληψη/Υλοποίηση: Αλίκη Γιαννάκη
Η “Μοναχική υπόθεση” της Μυρτώς Καλοφωλιά (κείμενο) και της Πέρσας Ζαχαριά (εικόνες) εκδόθηκε σε μια αρκετά μοναχική εποχή, μιας και ζούσαμε υπό τους όρους της πανδημίας, χωρίς πολλές συναναστροφές. Τώρα, όμως, μπορούμε να το γιορτάσουμε και με το παραπάνω, με αφορμή το κρατικό βραβείο εικονογραφημένου παιδικού βιβλίου 2022. Επιπλέον, έχουμε και νέο λόγο, την πρόσφατη κυκλοφορία τους, που λέγεται “Κοτσίδα ανανάς”. Θερμά συγχαρητήρια, Μυρτώ και Πέρσα!
Μυρτώ: (Να διαβαστεί, παρακαλώ, με μουσική υπόκρουση το «Μια πατάτα χοντρούλα» του Χατζηπιερή με τη φωνή της Τσαλιγοπούλου, και ειδικά το σημείο όπου λέει «μια πατάτα-πατάαατα, μια πατάτα-πατάαατα, πατΆατααα»)
Ναι, ξεχνάω, το παραδέχομαι, τι να κάνουμε; Κάποιοι άνθρωποι ξεχνάμε! Στην τσάντα μου έχω πάντα ένα τετράδιο όπου σημειώνω λέξεις, φράσεις, ιδέες, ιστορίες, σκαριφήματα, και πάντα γράφω με μια πένα που δεν αποχωρίζομαι ποτέ – την έχω από το σχολείο. Πήρα κι εγώ, λοιπόν, το τετραδιάκι μου να πάω για μπάνιο στη θάλασσα, το έβαλα μες στην τσάντα μαζί με μαγιό, πετσέτα, νερό, φρούτα, και όταν πέρασε η ώρα και κάναμε βουτιές, και κολυμπήσαμε, μέσα στην ανεμελιά μου, πάω να ανοίξω το τετράδιο και τι να δω: Μια βρεγμένη πετσέτα ακουμπούσε ώρα στην τσάντα, που ήταν υφασμάτινη, και το θαλασσινό νερό είχε ποτίσει το ύφασμά της, και η υγρασία είχε νοτίσει τα φύλλα του τετραδίου, και τα φύλλα του τετραδίου είχαν γίνει σαν φραμπαλάδες κυματιστά, και το μελάνι είχε διαχυθεί, και τα γράμματά μου δεν ήταν πια τα γράμματά μου, αλλά κάτι υπέροχες αχνές κηλίδες σαν σύννεφα που ενώνονταν μεταξύ τους φανερώνοντας κι άλλα χρώματα, όπως μοβ και πράσινο και θαλασσί. Πέρασα το υπόλοιπο της ημέρας γκρινιάζοντας φυσικά, απλώνοντας το τετράδιο στον ήλιο για να στεγνώσει τελείως και προσπαθώντας να γράψω σε καθαρό χαρτί ό,τι μπορούσα να αποκρυπτογραφήσω από τις σβησμένες λέξεις και να σώσω από τη μνήμη μου. Εξακολουθώ να παίρνω μαζί το τετράδιό μου στην παραλία. Απλά πλέον το ντύνω με πλαστική μεμβράνη και φροντίζω να είναι σε ξεχωριστό σακίδιο και όχι στην τσάντα της θάλασσας.
Πέρσα: Συνηθίζω να εκτυπώνω τα κείμενα που μου στέλνουν για εικονογράφηση. Με βολεύει περισσότερο να διαβάζω στο χαρτί. Ένα βραδάκι, λοιπόν, εκτυπώνω το κείμενο και κάθομαι στον καναπέ να το διαβάσω. Μου άρεσε πάρα πολύ, είχε πραγματικά μια πολύ μοντέρνα γραφή, σχεδόν ήταν δύσκολο. Μίλησα και με τον εκδότη και είπα πόσο εντυπωσιασμένη είμαι με το κείμενο. Λίγες μέρες μετά κατάλαβα ότι είχα μπερδέψει τις σελίδες που είχα εκτυπώσει...
Πέρσα: Μια μεγάλη πατάτα που δεν μου αρέσει στις μέρες μας είναι οι οθόνες. Η βιασύνη που σου προκαλούν. Στο επάγγελμά μου, που χρησιμοποιώ οθόνη, δίνει μια τεράστια ευκολία και ταχύτητα, αλλά χάνεται ένα τεράστιο κομμάτι της ζωγραφικής, που είναι το πιο ενδιαφέρον. Παρακαλώ πολύ αυτό να αλλάξει, να ζωγραφίζουμε με τα χέρια μας, με τα μάτια μας, με το σώμα μας και έτσι, να μάθουμε και στα παιδάκια να χρησιμοποιούν τα χέρια τους και το σώμα τους.
Μυρτώ: Θα πω κάτι αντίστοιχο με την «πατάτα» της Πέρσας σε σχέση με τις οθόνες και την τεχνολογία. Ήμουν στο πάρκο στην Ακαδημία Πλάτωνος και σε ένα δέντρο εμφανίστηκε ένα πανέμορφο, μεγαλοπρεπές, θηριώδες αλογάκι της Παναγίας, που περπατούσε αργά κι αγέρωχα πάνω σε ένα κλαδί. Κάποιο παιδί το εντόπισε και φώναξε τα άλλα να το δουν. Μέσα σε λίγα λεπτά γύρω από το αλογάκι της Παναγίας δεν είχαν μαζευτεί ζευγάρια μάτια για να το θαυμάσουν, μα κάμποσα κινητά για να το απαθανατίσουν. Εδώ χρειάζεται να πούμε «όπα!» και να κάνουμε ένα βήμα πίσω: Η πρόσληψη της πραγματικότητας έχει αντικατασταθεί από την ψηφιακή της αποτύπωση. Μια φωτογραφία δεν είναι βίωμα ούτε επαφή με τη φύση. Φωτογραφίες με αλογάκια της Παναγίας βρίσκει κανείς χιλιάδες στο διαδίκτυο, καλύτερες, ενδεχομένως, από μια που θα τραβήξω εγώ με το κινητό μου. Οπότε, αν δεις ξανά ένα θαύμα να περπατά πάνω σε ένα κλαδί, μην το βγάλεις φωτογραφία. Απλά παρατήρησέ το. Και νιώσε την καρδιά σου να χτυπά πιο δυνατά. Νιώσε. (Και αν θες μετά να μεταφέρεις την εμπειρία στους φίλους σου, γράψε μια ιστορία.)
Πέρσα: Πατάτες τηγανιτές με αλάτι και λεμόνι!
Μυρτώ: Πατάτες τηγανιτές, τηγανισμένες στο γκάζι, στην κουζίνα της Λέρου, βραδάκι μετά τη θάλασσα. Και στο τηγάνισμα, στο τέλος, να έχουν ρίξει από πάνω ροδέλες κρεμμύδια, και μετά στο πιάτο χοντρό αλάτι και ρίγανη.
