Η μεγάλη πατάτα είναι μια σειρά συνεντεύξεων με ανθρώπους από τον χώρο του παιδικού βιβλίου. Κεντρικό θέμα είναι οι πατάτες, σε όλες τις πιθανές μορφές τους.
Σύλληψη/Υλοποίηση: Αλίκη Γιαννάκη
Η Κατερίνα Σωτηροπούλου κατέφθασε στον χώρο του παιδικού βιβλίου όχι μόνο ως γραφίστρια και art director αλλά και ως μαμά, παρέα με τον γιο της. Η αγαπημένη της τεχνική στην εικονογράφηση είναι το κολάζ και οι δημιουργίες της ήδη κυκλοφορούν στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Υπάρχει εκεί κρυμμένη και καμιά πατάτα;
Αρχικά να σημειώσω ότι δυσκολεύτηκα απίστευτα να σκεφτώ μια πατάτα. Διότι, απλούστατα, δεν κάνω ποτέ πατάτες (εδώ γελάμε). Τελικά, μετά από πολλή σκέψη, βρήκα μια τοσοδούλα (εδώ ξαναγελάμε) που έκανα πρόσφατα. Σε ένα από τα τελευταία σαλόνια του παιδικού βιβλίου “Τι χρώμα έχει η ευτυχία;”, το κοριτσάκι της ιστορίας εμφανίζεται να αγκαλιάζει τον εαυτό της με στοργή, ενώ από πάνω της υπάρχει ένα όμορφο, πολύχρωμο ουράνιο τόξο. Τα χρώματα απλώνονται στο δισέλιδο…. κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, ………., γαλάζιο, μπλε και μωβ. Ουπς! Το πράσινο; Πού είναι το πράσινο χρώμα; Το βιβλίο τυπώθηκε και το πράσινο λείπει από το ουράνιο τόξο. Πράσινη πατάτα λοιπόν - ίσως η πιο μεγαλοπρεπής όλων!
Σε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με την εικονογράφηση παιδικού βιβλίου θα έλεγα να αποφύγει την πατάτα του να προσπαθήσει να εικονογραφήσει ακριβώς ό,τι αναφέρει το κείμενο. Οι εικονογραφήσεις έχουν στόχο να ενισχύσουν και να υποστηρίξουν τα λόγια του συγγραφέα, όχι να τα επαναλάβουν. Το να σχεδιάσεις ακριβώς αυτό που αναγράφεται στο κείμενο είναι περιττό. Καταλήγεις να προσπαθείς να στριμώξεις ό,τι θα έπρεπε να είναι πέντε σκηνές σε μία εικόνα. Βεβαίως, αυτό δεν είναι τόσο εύκολο και σίγουρα ένας νέος εικονογράφος όλο και κάποιο πατατάκι θα κάνει. Αγαπάμε, εντούτοις, τις δημιουργικές πατάτες μας, τις ξεφλουδίζουμε προσεχτικά και κρατάμε το κομμάτι αυτό που θα μας θρέψει -δηλαδή θα μας κάνει καλύτερους.
Κανονικά μία... πατατοπρόβλεψη πρέπει να είναι μία άστοχη πρόβλεψη! Αλλιώς, αν όντως μπορούσαμε να προβλέψουμε τις πατάτες, τότε θα τις αποφεύγαμε και πιο εύκολα! Ας επιχειρήσω, όμως, μία πρόβλεψη που θα χαρώ πολύ αν δεν επαληθευτεί. Φοβάμαι ότι στο παιδικό βιβλίο θα βλέπουμε σχεδόν αποκλειστικά ιστορίες γεμάτες ηθικά, κοινωνικά και εκπαιδευτικά διδάγματα. Ωραία είναι και αυτά, αλλά μην ξεχνάμε ότι γι’ αυτόν τον ρόλο υπάρχει και η οικογένεια, υπάρχει και το σχολείο. Τα παιδιά έχουν ανάγκη πιο πολύ τη μαγεία, τη φαντασία - δεν πρέπει το "παραμύθι" να εξαφανιστεί: είναι απαραίτητο για όλους μας!
